Zasady gry Brydż kontraktowy międzynarodowy

1.Uważany za najbardziej wyrafinowaną oraz intelektualnie wymagającą grę, Brydż taki, jaki znamy dzisiaj, wywodzi się z rodziny Wista zapoczątkowanego w Europie już w siedemnastym wieku. Niektórzy jednak mówią, że Brydż został wymyślony w latach trzydziestych dwudziestego wieku przez amerykańskiego miliardera.

2.Głównym celem gry jest zdobycie jak największej liczby lew, dzięki czemu partnerzy mogą wygrać Robra, który składa się z dwóch partii. Żeby wygrać partię należy zdobyć 100 punktów pod kreską (z zakontraktowanych lew). Ten krótki opis nie mówi nam jednak niczego o skomplikowanej licytacji, rozgrywce i punktacji, które towarzyszą grze. Na temat Brydża zostało napisanych niezmiernie dużo książek dotyczących różnych aspektów tej gry: otwierania licytacji czy samej licytacji, nie mówiąc już o tysiącach książek na temat Brydża w ogóle. Na całym świecie można odnaleźć Kluby Brydżowe, zarówno w centrum miast jak i na ich obrzeżach. Kluby te witają wszystkich graczy z otwartymi rękami, niezależnie od systemów jakimi się posługują. Zasady przedstawione w tej książce to tylko minimum, które trzeba znać, żeby móc spróbować uczestniczyć w tej fascynującej grze.

3.Gracze siedzą parami na przeciwko siebie. Według konwencji brydżowej będziemy ich teraz nazywać północ (N – North), południe (S- South), wschód (E – East) i zachód (W – West). Przyjęło się, że gracze mają do dyspozycji dwie talie kart o różnych kolorach koszulek, z których zostały usunięte dżoki. Pozwala to na dokładne przetasowanie jednej talii, podczas gdy przeciwnik r: zdaje właśnie drugą. I tak para Wschód – Zachód posiada jedną talię, a para Północ – Południe, jruga. Jedna z osób powinna mieć kartkę papieru do prowadzenia zapisu, w niektórych wypadkach wszyscy gracze prowadzą swój własny zapis.
4.W Brydżu obowiązuje starszeństwo kart od Asa do dwójki, jak i kolorów: Piki (najstarsze), Kiery, Kara i Trefle. Gracze losują odpowiednie pary lub ustalają je wcześniej. Następnie należy wylosować rozdającego. Zostaje nim osoba, która wyciągnie najwyższą kartę, lub kiedy dwie karty są tej samej wartosci – wyższy kolor.

5.Rozdający wybiera talię kart, którą przekazuje przeciwnikowi siedzącemu po jego lewej stronie do przetasowania, a następnie dalej swojemu partnerowi, żeby ten ją przełożył. Potem karty wracają do rozdającego, który rozdaje teraz całą talię zaczynając od osoby siedzącej po jego lewej stronie. Gracze układają swoje karty według kolorów i starszeństwa. Przykładowo ułożona „ręka” – karty należące do jednego z graczy, została przedstawiona na rysunku poniżej.

6.Licytacja jest najprawdopodobniej najtrudniejszym etapem gry do nauczenia, a potem do opanowania w praktyce. Licytacja (czasami nazywana również aukcją) rozpoczyna się od rozdającego. Gracze licytują pojedynczo, jednak celem każdej pary jest ustalenie w tym czasie koloru atutowego, w jaki zamierzają grać. Podczas licytacji gracze deklarują również liczbę lew, jakie zamierzają wziąć podczas rozgrywki, np. 2 Pik. Deklarację tą nazywa się kontraktem. Partnerzy, którym uda się ugrać zadeklarowany kontrakt, otrzymują odpowiednią ilość punktów, którą zapisuje się pod kreską. Jeżeli danej parze nie uda się ugrać kontraktu, zostaje ona oczywiście w pewien sposób ukarana. Gre komplikuje jeszcze bardziej fakt, że tak naprawdę kontrakt rodzaju 2 Pik nie oznacza wcale, że partnerzy deklarują zdobycie dwóch lew, lecz ośmiu. W brydżu przyjęło się bowiem, że deklaruje się tylko te lewy, które zdobędzie się oprócz pierwszych sześciu (książki). Stąd kontrakt „cztery bez atu” oznacza, że partnerzy zobowiązują się zdobyć faktycznie dziesięć lew nie wyznaczając przy tym żadnego koloru atutowego. Każdy z graczy może powiedzieć również „pas”, „kontra” lub „rekontra” podczas licytacji. (Terminy te zostaną wytłumaczone później.)

7.Podczas licytacji każda kolejna deklaracja musi być wyższa od poprzedniej. Oznacza to, że następny gracz w swojej odżywce musi zadeklarować wartość wyższą przynajmniej o jeden lub tę samą wartość lecz w starszym kolorze. Przykładowo, jeżeli jedna osoba zadeklarowała 2 Karo, następna może powiedzieć 2 Pik, ponieważ piki są starszym kolorem od karo. Odżywka „Bez Atu” przewyższa wszystkie kolory.

8.Przed rozpoczęciem licytacji należy ocenić swoje szansę i policzyć ile lew jesteśmy w stanie zdobyć. W tym celu liczymy ile punktów mamy w „ręce”. Najstarsze karty, czyli Honory szacuje się następująco: As – 4 punkty, Król – 3 punkty, Dama – 2 punkty, Walet – 1 punkt. Jeżeli okaże się, że mamy w ręku 11 lub więcej punktów oznacza to, że nasza liczba Honorów jest ponad przeciętną. Oprócz Honorów ważny jest również układ innych kart. Brak kart w jakimś kolorze lub krótki kolor może być korzystny, ponieważ w ten sposób możecie pobić Honor przeciwnika wykładając kartę atu kiedy nie macie akurat karty do zgrywanego koloru. Dlatego dolicza się kolejne punkty za następujący układ kart: za renons, czyli nieposiadanie żadnej karty w danym kolorze – 3 punkty, za singel, czyli jedną kartę w danym kolorze – 2 punkty, a za dublet (dwie karty) – 1 punkt. Nie tylko krótki kolor, ale i długi oznacza dodatkowe punkty w ręce: za pięć kart w tym samym kolorze – 1 punkt, za 6 – 2 punkty itd.

9.Opanowanie zarówno umiejętności poprawnego licytowania jak i gry w parze wymaga dłuższego czasu. Dlatego też początkujący powinni starać się licytować naturalnie, tzn. odpowiednio do wartości ręki. Nie opłaca się licytować mniej, ponieważ dodatkowe lewy zdobyte przez gracza doliczane są tylko „nad kreską”, co wprawdzie daje nam jakieś punkty, ale nie liczy się do partii. Natomiast licytowanie za dużo może być w pewien sposób uzasadnione, niestety tylko wtedy, jeżeli uda się wam zdobyć więcej punktów niż punktów karnych, które dostaniecie za nieugrany kontrakt. Brydż słynie z przeróżnych metod licytacji. Każdy, z którym będziecie grali będzie miał jakiś system, również Kluby Brydżowe będą preferować jedne od drugich. Poza tym książki, z którymi będziecie mieli styczność zapoznają was z jeszcze innymi metodami. Bez względu na jaki system się zdecydujecie, zawsze upewnijcie się, że wasz partner rozumie to samo przez odżywki, które mu dajecie. Jest to niezmiernie ważne, ponieważ różnice w konwencjach zamiast wam pomóc porozumieć się z partnerem, mogą go bardziej zwieść niż waszych przeciwników.

10.A teraz kilka terminów, które musicie znać:
„pas”-gracz nie deklaruje kontraktu podczas licytacji.
„książka”- sześć pierwszych lew zdobytych przez parę, która wygrała licytację i złożyła kontrakt.
„szlem”- wszystkie trzynaście lew zadeklarowanych i zdobytych przez rozgrywającą parę
„kontra” – kiedy gracz mówi „kontra” sygnalizuje w ten sposób, że jest w stanie przeszkodzić przeciwnikowi w wypełnieniu jego deklaracji, jeżeli stałaby się ona ostatecznym kontraktem. Odżywka, która została skontrowana może być przebita zgodnie z zasadami starszeństwa przez dowolnego gracza, który chce złożyć kolejną deklarację. Jeżeli jednak skontrowana deklaracja jest ostatecznym kontraktem, to jeżeli rozgrywającej parze uda się go wypełnić, to wygrane przez nich punkty zostają podwojone. Jeżeli natomiast strona, która kontrowała miała rację i rozgrywający nie wypełnią kontraktu, wtedy ich przeciwnicy zdobywają podwójną ilość punktów, jakie miałyby przypaść im, gdyby gra się powiodła.
„rekontra”- wypowiada ją partner gracza, który złożył deklarację, w odpowiedzi na kontrę przeciwnika, potwierdzając tym samym, iż jest pewien wygranej swojej pary. Zrekontrowana odżywka może być również przebita przez następnego gracza, który złoży wyższą deklarację. Oczywiście, jeżeli nie ma więcej deklaracji, to punkty za wypełniony kontrakt, który został najpierw zakontraktowany, a potem zrekontrowany zostają podwojone dwa razy!
„rozgrywający”- gracz, który pierwszy złożył deklarację w kolorze atutowym w parze, która zadeklarowała i musi wypełnić kontrakt. Gracz ten ma do dyspozycji również karty partnera, który wkłada je na stół. Od tej pory partner rozgrywającego nazywany jest „dziadkiem”.

11.Grę rozpoczyna osoba siedząca po lewej stronie rozgrywającego, która wykłada pierwszą kartę po zakończonej licytacji. Od tej pory gracz, który zdobędzie daną lewę, wychodzi z następną kartą. Gracz wychodzący pierwszy może położyć dowolną kartę, pozostali jednak muszą dokładać do koloru. Tylko wtedy, gdy gracz nie posiada karty w wymaganym kolorze może dołożyć dowolną kartę, również atu.

12.Po pierwszym zagraniu przeciwnika, partner rozgrywającego wykłada swoje karty na stół, pamiętają żeby ułożyć je w kolumnach według starszeństwa i kolorów, umieszczając zawsze kolor atu po prawej stronie. Odkryte karty stają się teraz kartami rozgrywającego, dziadek nie uczestniczy w dalszej grze. Jedyne, co może robić to dokładać odpowiednią kartę do lewy na stole, jeżeli rozgrywający 20 o to poprosi.

13.Lewę wygrywa najstarsza karta w zgrywanym kolorze, jeżeli nikt nie położył atu. W innym wypadku lewę wygrywa osoba która położyła najstarsze atu. Jeżeli zadeklarowany kontrakt jest „bez atu”, żaden kolor nie jest uprzywilejowany, stąd najstarsza karta w zgrywanym kolorze wygrywa lewę.

14.Zarówno rozgrywający jak i jeden z jego przeciwników umieszczają zdobyte lewy odpowiednio obok siebie, w ten sposób, żeby łatwo mogli policzyć, ile do tej pory udało im się ugrać. Zwykle pierwsze sześć lew kładzie się w jednej grupie oddzielając je od lew dodatkowych, tak żeby było widać czy kontrakt zostaje wypełniony.

15.Po prawej stronie umieściliśmy tabelkę z zapisem punktacji prowadzonym w Brydżu. Nauczcie się dokładnie wszystkich premii i kar, które możecie uzyskać, a na pewno pomoże wam to w przyszłych rozgrywkach!
Najpierw wyjaśnijmy na czym polega zapis. Kartkę na której będziecie zapisywać punkty podzielcie na pół pisząc odpowiednio po lewej i prawej stronie: My i Oni. Mniej więcej w połowie strony narysujcie jeszcze jedną linię, tym razem poziomą. Właśnie ze względu na tę linię w przeprowadzoną w połowie strony mówimy o zapisie „pod kreską” i „nad kreską”.

16.Najpierw omówmy zapis „pod kreską”. W tym miejscu zapisuje się zapowiedziane lewy, za które zdobywa się punkty, kiedy kontrakt zostanie wypełniony. Natomiast lewy zdobyte przez przeciwną parę lub dodatkowe, które nie zostały zadeklarowane przez rozgrywających zapisuje się jako „nadróbki” „nad kreską”. Punkty za tzw. wpadki, czyli lewy, których zabrakło rozgrywającemu do wypełnienia kontraktu dopisywane są przeciwnikom również „nad kreską”.

 

Punkty za lewy: pod kreską	Trefl	Karo	Kier	Pik	Bez Atu
Pierwsza lewa zdobyta powyżej sześciu	20	20	30	30	40
Kolejne lewy zdobyte powyżej sześciu	20	20	30	30	30
Punkty za kontrę
Punkty za rekontrę

Nadróbki: nad kreską	Przed Partią	Po Partii
>zlemik	500	750
Szlem	1000	1500
Za nadróbkę bez kontry	wartość lewy	wartość lewy
Za nadróbkę z kontrą	100	200
Za nadróbkę z rekontrą	200	400
Za wygranie kontrowanego !ub rekontrowanego kontraktu	50	50

Rober, partia i dodatkowe premie: nad kreską
Za wygranie robra, jeżeli przeciwnicy nie mają partii	700
Za wygranie robra, jeżeli przeciwnicy mają partię	500
Za wygranie partii w niedokończonym robrze	300
Za posiadanie części punktów na partię w niedokończonym robrze	50

Honory: nad kreską
Cztery honory atu w ręce (koronka)	100
Pięć honorów atu w ręce  (korona)	150
Cztery Asy w ręce, kontrakt bez atu (korona wielka)	150

Wpadki: punkty dla przeciwnika nad kreską	Bez kontry	Z kontrą	Z rekontrą
Pierwsza lewa, przed partią	50	100	200
Kolejne lewy	50	200	400
Pierwsza lewa, po partii	100	200	400
Kolejne lewy	100	300	600

17.Punktacja różni się odpowiednio jeżeli dana para jest „przed partią”, czyli nie zdobyła jeszcze 100 punktów i tym samym nie wygrała partii, lub „po partii”. Może być więc tak, że obydwie pary będą „po partii.”

18.Gdy jedna z par wygra partię, punkty „pod kreską” obydwóch par oddziela się kolejną linią poziomą, pod którą zapisuje się punktację za następną partię.

19.Gdy jedna para wygra dwie partie, tym samym wygrywa robra Jeżeli chcecie wiedzieć jaką premię możecie za to zostać popatrzcie na tabelkę na poprzedniej stronie. Po wygranym robrze przez jedną z par podlicza się wszystkie punkty „pod kreską” i „nad kreską” i dopiero wtedy para, która ma najwyższą punktację, wygrywa grę.