1.Gra Chwalipięta (Brag) zrodziła się z hiszpańskiej gry nazywanej Primero w okresie tudoriańskiej Anglii. W późniejszym czasie dała początek różnym wersjom pokera, ale sama jest też nadal popularna, zwłaszcza w Wielkiej Brytanii.
2.W tradycyjnej wersji Brag jest grą trzykartową, której celem jest wygranie obstawionej puli przez gracza z „najsilniejszą” rękę lub jeśli wszyscy inni wycofali się z licytacji.
3.Najwyższa stawka, jaką można obstawić, powinna być ustalona przez graczy jeszcze przed rozpoczęciem gry. Typowe ustalenia to: maksymalnie tylko jeden żeton lub inna jednostka jako zakład lub od dwóch do pięciu zakładów z podwyższeniem. Niektórzy grają według zasady, że każdy z graczy musi dołożyć jakąś jedną ustaloną stawkę (jednostkę) do początkowej puli nazywanej „ante”.
4.Na początku wybiera się rozdającego poprzez przekładanie/ losowanie kart. W zależności od tego, co ustalono wcześniej, rozdającym zostaje osoba z najmniejszą lub największą kartą. Następnie każdy gracz dostaje po trzy karty, zaczynając od osoby siedzącej po lewej stronie rozdającego. Karty rozdawane są pojedynczo.
5.Gracze uważnie sprawdzają swoje karty a następnie stawiają odpowiednie zakłady. Zakłady umieszczane są na środku w puli (lub w ante jeżeli gracze przyjęli zasadę opisaną powyżej) W tym zaczyna się momencie blefowanie, czy „przechwalanie”. W tej grze można robić to bez ograniczeń!
6.W pierwszej wersji Brag jedynie układ trzech takich samych figur lub pary dawał graczom jakieś punkty, dziś jednak mamy sześć różnych układów, które wygrywają. Układy te przedstawiamy poniżej zgodnie z ich hierarchią i znaczeniem w grze:
a. TRÓJKA- jest to do dzisiejszego dnia najwyżej punktowany układ w Brag. Mogą to być trzy karty o tej samej wartości, jak przedstawione poniżej trzy walety, ale najlepszym układem jaki się może trafić są trzy trójki – nic nie może ich pobić. Trzy asy są najstarsze zaraz po trójkach, a po nich idą trzy króle itd. aż do trzech dwójek.
b. KOLOR – jest to sekwens trzech kart w tym samym kolorze, tak jak 8-9-10 trefl przedstawione na rysunku obok. Najwyższy kolor składa się z As – 2 – 3 (as może mieć najwyższą lub najniższą wartość w tej grze), po którym co do wartości jest As – Król – Dama, a po nim: Król – Dama – Walet itd. az do 4 – 3 – 2 wartego najmniej.
c. MAŁY STRIT – podobny do Koloru, z tym że karty występujące po sobie nie muszą być tego samego
koloru tak jak np. 5-6-7 przedstawione dalej na rysunku. Sekwens As – 2 – 3 jest najwyżej punktowany w tym układzie, a pozostałe sekwensy mają analogiczną hierarchię jak w punkcie wyżej.
d. DUŻY STRIT – jest to układ trzech kart w tym samym kolorze (zobacz rysunek d). Wartość Strita zależy 0 wielkości najstarszej karty. Najwyższy jest Strit Asowy, np. As – 4 – 8 pik. Jeżeli zdarzy się że dwie
osoby mają Strita zaczynającego się od karty o tej samej wartości, pod uwagę brana jest następna karta,
a jeżeli to konieczne, również trzecia.
e. PARA – są to dwie karty o tej samej wartości z dodatkową kartą. Najlepiej punktowaną parą są znowu asy, potem króle itd. aż do dwójek. Jeżeli dwaj gracze mają taka samą parę, trzecia karta rozstrzyga, kto w tym wypadku jest zwycięzcą, np. dwie ósemki i dama biją dwie ósemki i waleta.
f. WYSOKA KARTA – jeżeli graczowi nie udało się otrzymać żadnego z tych układów, wysoka karta może wciąż wygrać, chociaż potrzeba tu będzie dużo sztuki blefowania (przechwalania)! Tak więc Król – 8 – 6 pobije Damę – Waleta-5. Znów, jeżeli wysoka karta w przypadku dwóch graczy jest taka sama, pod uwagę należy wziąć pozostałe karty.
7.Po tym jak gracze obejrzeli swoje karty, rozpoczyna się licytacja. W Brag są tylko dwie możliwości licytowania (chociaż czasami używa się licytacji pokerowej, ale tutaj zostanie ona pominięta). Pierwsza z nich nazywa się. „wokół stołu”, druga natomiast „stawiasz lub podbijasz” Wokół stołu jest najprostszą formą licytacji, gdzie każdy z graczy musi postawić jeden żeton lub inną przyjętą stawkę, w innym razie wypada z gry. Licytacja trwa dopóki zostanie tylko dwóch graczy. Osoba, która podwoi wtedy stawkę, ma prawo zobaczyć swojego przeciwnika. Obydwaj gracze odsłaniają w tej sytuacji karty bez dalszego obstawiania.
8.W licytacji typu „stawiasz lub podbijasz” na początku ustala się maksymalną sumę, o jaką można podnieść dotychczasową stawkę (wspominaliśmy o tym w punkcie 3), powiedzmy, że to będą dwa żetony. Żeby zostać w grze, uczestnicy muszą postawić minimalną sumą, która została ustalona wcześniej. Jeżeli czują, że mają wyjątkowo silna rękę, mogą podwyższyć stawkę do maksymalnej sumy, po czym inni gracze muszą do niej wyrównać, jeśli chcą zostać w grze.
9.Kolejni gracze stawiają swoje zakłady aż do momentu, kiedy ci ze słabszymi rękami lub ze słabszymi nerwami zrezygnują a przy stole zostaną tylko dwie osoby. Wtedy jeden z graczy musi zdecydować się na sprawdzenie drugiego, który natychmiast kładzie odkryte karty na stole. Osoba, która sprawdza również odkrywa swoje karty i jeżeli ma lepszą rękę, zgarnia całą pulę. W innym przypadku odkłada karty bez pokazywania ich przeciwnikowi, który jest zwycięzcą.