Widok rodziny grającej w karty był o wiele bardziej powszechny w pierwszej
połowie XX wieku, zanim telewizja, gry komputerowe i Internet nie zdominowały
naszego życia. Jednakże gry karciane są jedną z najpopularniejszych form rozrywki
od stuleci i nadal cieszą się powodzeniem, na przykład podczas wakacji w deszczowe
dni na kempingu na wczasach. Warto przypomnieć, że karty przywędrowały do Europy w XV wieku z Chin, gdzie najprawdopodobniej miały swój początek.
Talia kart jest wspaniałą i niedrogą inwestycją! Wystarczy, żeby zająć jedną lub
więcej osób na długie godziny. Gramy w karty przeważnie dla czystej rozrywki lub
po to, żeby wygrać, a gier w karty jest tysiące! Dla tych, którzy lubią ryzyko,
wymyślono różne gry, w które nie koniecznie trzeba grać na pieniądze.
Zamiast tego można używać innych drobnych przedmiotów (żetonów) łatwych
do liczenia lub po prostu grać na punkty.
Gry opisane na stronie GryKarciane.com powinny zachęcić internautów, którzy nie mieli dotychczas wiele do czynienia z kartami, do spróbowania czegoś nowego, a praktykujący karciarze być może również znajdą tu coś nowego, co przypadnie im do gustu. Jeżeli gry, w które gracie, mają inne reguły od opisanych w tej książce,
najlepiej trzymajcie się własnych wersji. Większość gier karcianych została wymyślona bardzo dawno temu i na początku reguły nie były zapisywane. Dlatego w różnych krajach, a także często w różnych rodzinach, można spotkać różne wersje tych samych gier karcianych.
Karciane terminy używane grach karcianych
Standardowa talia kart: składa się z 52 kart zwykłych i dwóch dodatkowych, dżokerów. Talia dzieli się na cztery „kolory” – dwa czerwone i dwa czarne, z których każdy liczy trzynaście kart.
Kolory: piki (czarne), kiery (czerwone), trefle (czarne) i karo (czerwone).
Hierarchia: każdy kolor ma następującą hierarchię zaczynając od najstarszej karty: As, Król, Dama, Walet, 10, 9, 8, 7, 6, 5, 4, 3 i 2, jednak w niektórych grach As może być dla odmiany najniższą kartą i ma wówczas wartość 1. Król, Dama i Walet nazywane są „figurami”, natomiast karty o niższej hierarchii – „blotkami”.
Dżoker (albo „dzika karta”): jest to karta, która zastępuje dowolną inną kartę wybraną w danym momencie przez gracza.
Karta atutowa (atu): karta określonego koloru, która bije pozostałe karty innych kolorów.
Lewa: karty położone w danej kolejce przez wszystkich graczy zdobyte przez osobę, która wyłożyła najwyższą kartę, bądź atu.
Zrzutka: w grach z lewami oznacza kartę dorzuconą do lewy, która ma inny kolor i nie jest atu.
Układ: odpowiedni rozkład kart, przede wszystkim w pasjansach.
Witam. Jestem bardzo zaciekawiony tą stroną. Jest tu opisane wiele ciekawych gier karcianych. Mogły by zostać uzupełnione opisy gier o ilość osób jaka może grać, rodzaj tali(mała 24, duża 52 itd.) i inne przydatne informacje. Jakieś obrazki przedstawiające symbole kart (kier, karo, trefl i pik) mogły by zostać dodane, ponieważ dużo ludzi może nie pamiętać ich nazw z powodu Polskich (serce, dzwonek, żołądź i wino). Mam nadzieję że strona będzie dalej rozwijana, jeśli wciąż jest, a jak nie to zostanie reaktywowana.
Cześć,
Nie wiedziałem, gdzie mam o tym napisać, także przepraszam za zaśmiecanie tego miejsca. Znam od jakiegoś czasu pewną grę karcianą, ale nie wiem, jak się nazywa. Jeśli podałbyś mi jakiś kontakt mógłbym Ci wysłać zdjęcia tej gry z opisem jej przebiegu. Może akurat będziesz znał jej nazwę, bo od paru dni męczy mnie to, że nie wiem, jak się nazywa, a nie pamiętam już kto mnie jej nauczył. 🙂
Czy moglby mi ktos powiedziec jaka gra karciana zostala wymyslona przez obywatela rosji?
hmmm… Wszystkie słowniki podają wersję „dżoker”, nie „dżokier”…
Grałem kiedyś w Holandii w fajną grę. Gra się od 10 do asa rozdaje po 3 karty jedną wykłada się na stół i to jest tzw trouf a potem się licytuje kto gra.zna może ktoś nazwę tej gry?
dowiedziałeś się już może jak ta gra sie nazywa???
Uno jest też fajne, spokojnie zagrają w nie też dzieci. Polecamy 🙂